“Gençlik, korkuya yer bırakmayan bir ülküdür; zincire vurulmaz, susturulmaz.”
19 Mayıs, bu topraklarda yalnızca bir tarihin değil, bir umudun ve başkaldırının da adıdır. Gazi Mustafa Kemal’in Samsun’a attığı o ilk adım, yalnızca Anadolu’yu değil, geleceği de uyandıran bir çağrıdır. Gençliğe emanet edilen bu memleketin her köşesinde, her 19 Mayıs sabahı o ruh yeniden doğar. Fakat bu yıl, bayram biraz buruk… Çünkü özgürlüğün en coşkulu hâlini yaşaması gereken bazı gençler, parmaklıkların ardında.
Atatürk, gençliği sadece bir yaş grubu değil, bir düşünce biçimi olarak görmüştü. “Bütün ümidim gençliktedir,” derken kastettiği; boyun eğmeyen, soran, sorgulayan, kendini değil memleketi dert edinen bir gençlikti. Bugün ise, ne yazık ki bu niteliklere sahip gençlerin bir kısmı ya susturulmakta ya da cezalandırılmak isteniyor.
Gençliğin tutkusunu suç saymak, yarına düşmanlık etmektir. Üniversite bahçelerinde fikir üretmek yerine gözetim düzeni kurmak; düşünce yerine fişleme, sorgu yerine susturma… Bunlar ne gençliğe yakışır ne de 19 Mayıs’ın mirasına. Oysa Atatürk’ün şu sözleri hâlâ yankılanıyor:
“Gençler! Cesaretimizi kuvvetlendiren ve devam ettiren sizlersiniz. Ey yükselen yeni nesil, istikbal sizsiniz. Cumhuriyeti biz kurduk, onu yüceltecek ve yaşatacak sizlersiniz.”
Bu ülkenin büyümesi için gençlerin sesine ihtiyaç var. Susturarak değil, duyarak, engelleyerek değil, destekleyerek… Çünkü yarın dediğimiz şey, onların hayal gücünde şekilleniyor. 19 Mayıs, yalnızca bir anma günü değil; bugünü ve geleceği kurma iradesidir.
O halde bu yıl, 19 Mayıs’ı kutlarken Atatürk’e olan saygımızı yineleyelim; ama aynı zamanda hâlâ özgürlüğüne hasret gençler için de bir sözümüz olsun:
Serbest bırakın gençliği. Serbest bırakın fikri. Serbest bırakın umudu.
Çünkü ancak o zaman 19 Mayıs, gerçek anlamını bulur.
